ನಾಲ್ಕಾಣೆ

ಮಾಸುತಿಹುದು ನನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯ,
ಮಾಸಲಾರದು ನನ್ನ ಕ್ರಯ.
ವರುಷ ಉರುಳಿದರು ಸವೆದಿಲ್ಲ,
ನಾನು ಚಲಿಸದ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ.
ಸಾವಿರ ಕೈಗಳು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದರು ನನ್ನ,
ಯಾವ ಸ್ಪರ್ಶದ ನೆನಪು ನನಗಿಲ್ಲ.
ಒಮ್ಮೆ ಇರುವೆನು ಪುಟಾಣಿ ಕೈಯಲಿ,
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯುವಕನೊಬ್ಬನ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ.
ಬಡವನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ,
ಸಿರಿವಂತನ ಕಂಡೊಡೆ ಹಿಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಕರೆಯುವರು ಇವರೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನಾಲ್ಕಾಣೆ,
ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೋ ನನ್ನ ಚಲಾವಣೆ ನಾ ಕಾಣೆ.

(ನಾಲ್ಕಾಣೆ ನಾಣ್ಯ ನಿಷೇದಿಸುವ ಮೊದಲು ಬರೆದದ್ದು)